Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 11 czerwca 2021 r. 0114-KDIP3-2.4011.208.2021.3.JK2 oceniał prawidłowość kwalifikacji podatkowej podatnika, który jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem CIT i czynnym podatnikiem VAT. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy koncentruje się głównie na prowadzeniu prac budowlanych na zlecenie. Wnioskodawca realizuje kontrakty budowlane zarówno w Polsce, jak i za granicą. W związku z wykonywaniem prac budowlanych podatnik deleguje swoich pracowników do pracy w Belgii, Holandii oraz Niemczech. Pracownicy faktycznie wykonują pracę w tych krajach. Pracownicy ci są polskimi rezydentami podatkowymi i są oddelegowani do pracy poza granicami Polski na podstawie podpisanego porozumienia zmieniającego ich umowy o pracę w zakresie miejsca jej wykonywania. Z tytułu pracy wykonywanej za granicą, Pracownicy otrzymują od Wnioskodawcy wynagrodzenie. W związku z przejściem Pracowników na emeryturę dokonuje wypłaty na rzecz Pracowników następujących świadczeń: odprawy emerytalnej w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia – na podstawie art. 921 § 1 Kodeksu pracy oraz dodatkowej odprawy w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia – na podstawie obowiązującego w Spółce regulaminu wynagradzania.
Organ podatkowy uznał, że odprawy emerytalne oraz dodatkowe odprawy powinny zostać zakwalifikowane do przychodu ze stosunku pracy, bowiem wypłata tych świadczeń ma swe źródło w uprzednio łączącym pracownika z Wnioskodawcą stosunkiem pracy. W konsekwencji uznać należy, że odprawy oraz dodatkowe odprawy związane z pracą najemną wykonywaną przez pracowników Wnioskodawcy na terytorium Belgii, Niemiec i Holandii mieści się zakresie przedmiotowym art. 15 ust. 1 i 2 umowy/Konwencji. Wobec powyższego należy stwierdzić, że jeżeli łączny okres pobytu pracownika na terenie Belgii, Niemiec i Holandii nie przekroczy 183 dni, w okresie kolejnych dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, a pozostałe warunki wymienione w art. 15 ust. 1 pkt b) i c) ww. umowy/Konwencji będą spełnione, to wówczas dochód pracownika będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 2 umowy/Konwencji, tj. wyłącznie w Polsce.
Natomiast jeżeli łączny okres pobytu pracownika na terenie Belgii, Niemiec i Holandii podczas oddelegowania przekroczy 183 dni, w okresie kolejnych dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, nie będzie spełniony warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 2 lit. a ww. Konwencji. Wówczas dochód pracownika będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy/Konwencji, odpowiednio tj. w Belgii, w Niemczech, w Holandii oraz w Polsce.
Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować określoną metodę unikania podwójnego opodatkowania. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, wyjaśnić należy, że w odniesieniu do wskazanych we wniosku odpraw wypłacanych pracownikom wykonujących pracę w Belgii, do 31 grudnia 2020 r. zastosowanie znajduje metoda wyłączenia z progresją, natomiast w odniesieniu do odpraw wypłaconych począwszy od 1 stycznia 2021 r. zastosowanie znajduje metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia.
Do odpraw wypłacanych pracownikom wykonujących pracę w Niemczech zastosowanie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania przewidziana w art. 24 ust. 2 umowy, tj. metoda wyłączenia z progresją, natomiast w przypadku pracowników wykonujących pracę w Holandii (Niderlandach) znajduje zastosowanie ww. metoda unikania podwójnego opodatkowania, tj. tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).
W Polsce świadczenia wypłacone pracownikowi podlegają opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako płatnik, jest zobowiązany stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ust. 2 ww. umowy/Konwencji, pobierać w Polsce zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikom odpraw oraz dodatkowych pracowników, w przypadku, gdy pracownicy przebywają w Belgii, Niemczech i Holandii (Niderlandach) przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym.
Natomiast w przypadku, gdy pobyt pracowników w Belgii i Niemczech przekroczy łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, a pracownik nie złoży wniosku o pobieranie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, wówczas Wnioskodawca na podstawie art. 32 ust. 6 odstępuje od poboru zaliczek na podatek dochodowy w Polsce od odpraw oraz dodatkowych pracowników.
dr Ewelina Skwierczyńska – doradca podatkowy